چرا کم حرف می شویم؟

اینکه ما #کم_حرف باشیم یا حرفی واسه گفتن نداشته باشیم رو باید حواسمون بهش باشه چون با هم فرق دارن، کاری به سن و سالمون هم نداره ممکنه برای فرزندمون این اتفاق بیفته یا حتی برای خودمون. اگه می‌خواین در این خصوص اطلاعات بیشتری رو به دست بیارین پیشنهاد می‌کنم ادامه مطلب رو مطالعه کنین دقت کردین بعضیامون کلن کم حرفیم یا بیشتر توو خودمونیم، یا توی جمع خیلی #صحبت نمی کنیم حالا این جمع، چه جمع دوستانه باشه یا خانوادگی یا همکلاسیا یا فرقی نمی کنه هر جمع دیگه ای. یکی از عوامل کم حرفی می تونه فشارهایی باشه که روی ما یا فرزندمونه. حالا این فشار می‌تونه اقتصادی باشه یا روحی، روانی می‌تونه فشار فکری باشه، یا جسمی و یا هر نوع فشار دیگه. البته عوامل دیگه‌ای هم هستند که در یادداشت های بعدی بهش خواهم پرداخت. حالا راهکار چیه اول از همه باید یادمون باشه به زور نخواهیم این مسئله رو حل کنیم یعنی خودمون یا فرزندمون رو به زور مجبور نکنیم که هی حرف بزنه و بخوایم ازش حرف بکشیم حالا چه در خلوت خودمون چه جلوی دیگران. دوم اینکه یا با یک گفتگوی دوستانه با فرزندمون، یا با کمک مشاور به دنبال یافتن ریشه مسئله باشیم چون اگر مسئله به خاطر فشارهایی باشه که بهش اشاره کردم قاعدتاً درصدد این مسئله باید باشیم که اون فشارها رو برداریم یا حداقل کم کنیم. مثلا اگه فشارها روحی و روانی باشن یا فکری، شاید نیاز باشه به یک روانشناس مراجعه کنیم و ریشه یابی کنیم و راهکارش رو پیدا کنیم. اگه فشار اقتصادی باشه باید به دنبال افزایش درآمد یا کاهش هزینه ها باشیم تا بتونیم اون فشار رو کم کنیم. اگه فشار جسمی باشه قائدتا باید روی افزایش توان جسمی مون کار کنیم. پس مهم اینه اول ریشه این فشارها رو پیدا کنیم تا بتونیم راهکار مناسب رو هم تشخیص بدیم یا از مشاوران متبحر بخوایم کمک مون کنن. یادمون باشه فن بیان و سخنوری یک مهارته و با تمرین و پشت کار می‌تونیم این مهارت رو تقویت کنیم. 😇✌🏻